Ik zou liever een hert zijn

Momenteel is Stichting Doloroso bezig met subsidie aan te vragen voor de nieuwe voorstelling:

"Ik zou liever een hert zijn".

​

"Ik zou liever een hert zijn" is een zoektocht naar hoe te overleven in een wereld die gericht is op macht en materie waar je de jager of het hert bent. Waar het schieten of geschoten worden is. Er lijkt een onzichtbare wand tussen liefde en onverschilligheid (verder beschreven als de onliefde). Quirine Melssen zou die wand graag willen doorbreken. Hoe is het om het bos in te gaan en een pad te volgen dat je niet kent?

​

Hoe ziet een leven eruit waar je trouw blijft aan jezelf en je dromen volgt? Durf je te verdwalen en wellicht een nieuwe horizon te bereiken?

​

Is het leven wat je om je heen ziet alles wat er is of bestaat er nog een andere werkelijkheid waar er heel andere regels gelden.

​

De jagers zijn overal. Je kan ze het bos inlokken en laten verdwalen of misschien moet je ze wel recht in de ogen kijken.

 

WAAROM

Citaat Quirine Melssen:

"Ik wil weten waarom al mijn hele leven het hert zo belangrijk voor me is, waarom ik op een hert lijk en waarom ik in mijn dromen met herten praat.

​

Het hert is het dier waar ik mezelf mee identificeer, dat me inspireert en waar ik van leer. Dat wordt bij de inheemse Amerikaanse bevolking ook wel je totemdier genoemd.

​

Het leven met je totemdier staat ook voor de verbondenheid met de natuur waar naar het schijnt alle antwoorden van de wereld te vinden zijn. 

Deze diepere en magische laag geeft een extra dimensie aan je belevingswereld en maakt de verbinding van mens tot mens sterker doordat hij laat beseffen dat iederéén in het leven met zijn eigen teleurstellingen en onvolkomenheden heeft te maken.

Hij versterkt ook je verbinding met de natuur.

Samen met het hert in mij wil ik al huppelend en springend de onliefde in de wereld om mij heen bezweren en overwinnen.” 

 

 

VORM

“Ik zou liever een hert zijn” is een licht absurdistische muziektheater voorstelling waar tragiek en komedie samenkomen.

​

Hij zweeft tussen realisme en surrealisme in.

Muzikaal gezien volgt de voorstelling een pad van improvisatie, zelfgeschreven liederen en klassieke muziek. De teksten zijn van verhalend tot poëtisch. Het verhaal speelt zich in en om het bos af; de plek waar de jager en het hert zich beide bevinden.

​

​

Het decor en de attributen worden zo sober mogelijk houden waardoor de gebeurtenissen nog directer en persoonlijker worden.